از ان جا که ذهن انسان به دنبال نظم است، سریعا نسبت به بی نظمی اخطار می دهد و سپس سعی می کند نظم را بر بی نظمی حاکم کند. مثلا در نظر بگیرید که بعد از طوفان، اغلب خرابی و مرگ با قی می ماند. مردم بعد از بیرون آمدن از پناهگاه های زیر زمین خانه شان ، شروع به ارزیابی وضعیت می کنند و به دنبال اشکال ، رنگ ها ، خطوط ، و الگو های قابل تشخیصی می گردند که در تشخیص میزان خرابی ها به آ ن ها کمک کند.

 در چند دقیقه ، ذهن سریعا نظمی را ایجاد می کند – مثلا مرز خرابی ها را مشخص می کند : " خرابی ها در مسیری به عرض دو بلوک و طولی حدود نیم مایل ایجاد شده است". این فرایند ذهن ، کاملا غیر ارادی و تقریبا آنی است. چه یک طوفان باشد یا چیز ساده ای نظیر سوار کردن قطعات یک هواپیمای مدل ، ذهن تمام توان خود را به کار می گیرد که به آشفتگی موجود نظمی ببخشد.

ذهن برای احساس امنیت به نظم نیاز دارد . این نیاز به نظم به هنر نیز کشیده می شود . در اصل، موفقیت یک نقاشی به خاطر ترکیب بندی ها و الگوهای منظم و به هم پیوسته اش است. برای بیان بهتر نظم و معنی آن در مورد ترکیب بندی ، در یونان باستان یک سری خطوط راهنمای نسبت بندی را پیشنهاد کردند که هنوز هم استفاده می شوند : تقسیم بندی طلایی.

در این قانون یک مستطیل در نظر گرفته می شود که ضلع بزرگ ترش تقریبا سه دوم ضلع کوچک ترش است ، مثلا یک مستطیل 5*8 اینچ. این تقسیم بندی در بسیاری از معماری های آنان نیز استاندارد شده بود . هنرمندان خیلی زود اولویت سه گانه ی چشم را فهمیدند و یک شبکه ی فرضی متشکل از دو خط افقی و دو خط عمودی که با فاصله ی مساوی از هم ، طول وعرض این مستطیل ایده آل را تقسیم کرده اند ، در نظر گرفتند که شکل را به نه قسمت مساوی تقسیم می کنند که شامل آن قسمت های ایده آل می شود این شبکه ی فرضی به عنوان قانون " یک سوم ها " معروف شد و هنرمندان از آن برای تشخیص بهترین نقطه ی قرارگیری سوژه استفاده می کنند .

آنان فهمیدند که چگونگی قرار دادن اجزا مهم ترکیب بندی نسبت به این خطوط و نقاط تلاقی این خطوط ، موفقیت یک تصویر را تعیین می کند . قرار دادن اجزا مهم در طول این نشانگر های یک سومی، اغلب باعث بهبود اساسی در کار می شود. این واقعیت که هنوز هم از این سیستم در تمام هنرهای گرافیکی استفاده می شود نشان از درستی آن دارد.

قانون یک سوم ها ، در ترکیب بندی عکاسی نیز مانند نقاشی یا دیگر هنرهای مرسوم استفاده می شود ، زیرا ترکیب بندی در عکاسی ، دقیقا مثل نقاشی بسیار مهم است.

برای استفاده از این قانون ، وقتی از منظره یاب نگاه می کنید کادر را در جهت افقی و عمودی به سه قسمت مساوی تقسیم کنید ، و این شبکه ی فرضی را بر روی کادری که ترکیب بندی می کنید تصور کنید . من تعجب می کنم هیچ سازنده ی دوربینی تا به حال این شبکه ی یک سوم ها را بر روی منظره یاب خود قرار نداده است. ( البته امروزه بغضی از دوربین های دیجیتال دارای این امکان هستند ). جالب است که دوربین های امروزی ، برای همه چیز حالت خودکار دارند. اما هنوز حالت ترکیب بندی خودکار را روی شبکه ی منظره یاب ندارند!

درست است که شبکه قادر به یافتن تصاویر بی همتا و جدید نیست و این کار وظیفه ی عکاس است ، اما عکاسان مبتدی یا حتی در سطح متوسط از وجود چنین شبکه ای نفع بسیار زیاد خواهند برد .

نیکون ، کانن ، مینولتا ، پنتاکس ، دارای صفحه ی شبکه ی انتخابی هستند که می توان خریداری و نصب کرد ، اما این شبکه ها دارای چهار خط افقی و بعضی اوقات پنج خط عمودی هستند ، این ها به جای شبکه بیشتر شبیه به صفحه ی شطرنج هستند ! این شبکه ها ، غیر از کمک به راست نگاه داشتن خطوط افقی در کادر ، هیچ کاربرد مفید دیگری ندارند.

رنگ نور روز در ساعات مختلف روز و شرایط آب و هوایی تغییر می کند . آفتاب وسط روز اغلب یک نور سفید و تند ایجاد می کند . موقعیت بالا سر و کیفیت بدون رنگ این نور ، به این معنی است که در این ساعت روز امکان گرفتن عکس های دارای نور پر احساس و دراماتیک کمتر است ، و به همین دلیل است که این همه عکاسان با تجربه ترجیح می دهند که در صبح زود یا درایان روز عکاسی کنند.

در شرایط آب و هوایی خوب ، دقیقا قبل از سپیده دم ( و حدود 20 دقیقه بعد از غروب ) نور ، یک آسمان صاف با رنگ آبی سرد و طیف های رنگی ارغوانی یا صورتی سرخ فام و رنگ های سرخ درخشان ایجاد می کند .با شروع طلوع خورشید این رنگ ها با نورهای کاملا گرم و نارنجی جایگزین می شود ، و سوژه های دارای نور روبرو و جانبی را غرق در طیف های مختلفی از رنگ های نارنجی و طلایی می کند .

معمولا از یک ساعت قبل از غروب خورشید تا خود غروب خورشید ، این تغییر رنگ به صورت کعکوس اتفاق می افتد . بسیاری از عکاسان از زمان غروب خورشید به عنوان ساعت طلایی یاد می کنند ، که به درستی اشاره بر این دارد که سحرآمیزترین ساعت روز برای عکاسی است .

اگر مرتبا عادت نداشتم که برای دیدن نور صبح در سحرگاه از خواب بلند شوم ، من هم این حرف را می پذیرفتم . با تجربه ی عکاسی از سوژه های متعدد در ساعات طلایی صبح و نیز ساعات طلایی غروب ، می توانم بگویم که هر دو ، زمان های سحرآمیزی برای عکاسی  هستند اما آن چه برای من جالب است این است که وقتی که کارهایم را به دوستان حرفه ایم نشان می دهم ، تقریبا پاسخ همه ی آن ها این است که "آشکار است که شما هم مانند من طرفدار ساعات پایانی روز هستید" می دانم که من تنها کسی نیستم که کشف کرده ام که آن نور صبح گاهی نیز یک ساعت طلایی دارد ، اما معلوم است که عکاسان زیادی هنوز این را نمی دانند .

واقعیت این است که متوجه شده ام که بسیاری از عکاسان اهل صبح زود بلند شدن نیستند و این خیلی بد است ؛ چون اگر عادت کنیم در هر دو ساعت طلایی روز (شروع روز و پایان روز) عکاسی کنیم ، شانس خود را برای گرفتن عکس های موفق در برابر خواهیم کرد .

هر چند توصیه بکار کردن در ساعات طلایی ، توصیه ی مهمی است ، اما با آن گمراه نشوید . و قتی آسمان بالا سر دریایی از ابرهای خاکستری ، با باران یا بدون باران است ، فرصت های بیشماری برای عکاسی از سوژه های عالی وجود دارد . نور بسیار نرم تر یک روز ابری، رنگ هایی بسیار غنی تر ایجاد می کند ، لذا این مواقع زمانی عالی برای عکاسی در باغچه تان است .

این موضوع را با عکاسی از چند گل در یک روز ابری و سپس عکاسی مجدد از همان گل ها وقتی که آفتاب بیرون آمده است ، به خودتان اثبات کنید . نتایج کار ، خود به روشنی درباره ی ارزش کار کردن در زیر آسمان ابری صحبت خواهند کرد .

این زمان برای عکاسی از افراد نیز عالی است . در این نور نرم ، نیازی نیست که نگران سایه ی زیر چشم یا چشم های نیمه باز سوژه به خاطر نور خورشید باشید . آیا همیشه هنگام کار کردن در جنگل از کنتراست شدید عکس ها نا امید شده اید ؟

در یک روز ابری به آنجا بروید ! به نظر من ، روزهای آفتابی بد ترن زمان برای عکاسی در جنگل هستند چون تضاد روشنایی و تاریکی آن قدر شدید است که هیچ مقداری از محدوده بندی نور نیز عکس رضایت بخشی تولید نمی کند . جنگل را برای روزهای به شدت ابری نگاه دارید ، و فراموش نکنید که از فیلتر پولاریزه استفاده کنید . فیلتر پولاریزه به خصوص در روزهای بارانی ، نه همه ، اما بیشتر آن تابش های مزاحم از سطوح خیس فراوانی که تحت آن شرایط در جنگل وجود دارند حذف می کنند .

روز های بارانی در شهرها نیز زمان هایی سحرامیز هستند . چترهای رنگی به وفور وجود دارند و خیابان ها بهشت عاشقان انعکاس هستند.

تنها چیزی که پیشنهاد می کنم هنگام عکاسی در روزهای بارانی یا ابری از آن اجتناب کنید ، ترکیب بندی های منظره یا جنگلی است که آسمان خاکستری زیادی را در بر گرفته باشد . اغلب اوقات ، وارد کردن این آسمان دلگیر به عکس صدمه می زند ، هرچند که احساس کنید برای تراز کردن ترکیب بندی قویا ب آن نیاز دارید.

چرا این گونه است ؟ به خاطر این که تغییر حالت شدید از رنگ نرم سبز جنگل و درخت ها به رنگ تند و خیره کننده ی سفید/خاکستری آسمان ، تضاد بسیار زیادی دارد. به گوش کردن به یک موسیقی آرام می ماند ، در حالی که یک جیغ مداوم در پس زمینه شنیده می شود.

در صنعت عکاسی ، تغییرات وپیشرفت هایی که در چند سال گذشته صورت گرفته ، بیشتر از تغییرات 100 سال گذشته بوده است .

کل فرایند عکاسی ، در میانه ی تغییرات وسیع و دائمی است – تصویرسازی دیجیتال پادشاه خواهد شد ! قدیمی ها (نظیر من ) ، که با دوربین های فیلمی تماما دستی بزرگ شده اند ، اکنون خودشان را در حال بازی در همان جعبه ی شن بازی ، همراه با کسانی که اولین دوربین شان را همراه با کسانی که اولین دوربین شان را تنها 6 ماه قبل خریده اند احساس می کنند.

ماه ها و سال های پیش رو ، برای من بسیار هیجان انگیز خواهند بود . با تمام این تکنولوژی جدید و سرعت فزاینده اش ، تولید ، ذخیره سازی و ارایه ی تصاویر دیجیتال حتی بسیار سریع تر ، راحت تر و ارزان تر از این خواهد شد . من باید یک تاجر پست باشم که هر تکنولوژی ای را که نوید افزایش کیفیت روند کاری و عکس هایم را می دهد رد کنم.

در بازار کنونی می تئانید گستره ی وسیعی از دوربین های دیجیتال و تجهیزات مربوطه را بیابید . این دوربین ها دارای نمایش گری هستند که می توان خوب و بد بودن نور وترکیب بندی تصویر را درون آن فورا بررسی کرد .

ضمنا این دوربین ها ، خوشنودی فوری را هم به همراه دارند : تقریبا در چند ثانیه در حین میهمانی جشن تولد فرزندتان می توانید عکس ها را به کامپیوتر منتقل کرده و آن ها را چاپ کنید – حتی قبل از این که والدین اولین بچه برای بردن فرزندشان بیایند . و سپس آن ها را در حالی به بیرون خانه روانه کنید که هر کدام ، یک عکس رنگی مراسم را در دست دارند .

کسانی که با فیلم عکاسی می کنند اگر نگوییم چند هفته ، حداقل باید چند روزی را صبر کنند تا آن عکس های یادگاری را به دست همه برسانند . آن ها باید دو بار به نزد چاپ کننده ی عکس بروند ، یک بار برای تحویل دادن فیلم ویک بار برای تحویل گرفتن عکس های چاپ شده (این غیر از خرید فیلم در اولین مکان است). و تازه یکی دو روز بعد برای سفارش دادن چاپ های اضافی باید دوباره برگردند .

آیا تعجب دارد که از سال 2002 فروش دوربین های فیلمی از دوربین های دیجیتال کمتر شده است ؟ آیا دوربین های دیجیتال نقاط ضعفی هم دارند ؟ هم اکنون ، مکانیزم بسیاری از دوربین های دیجیتال غیرSLR ، امکان شاتر زمان واقعی (یعنی بدون تاخیر) را به آن ها نمی دهد . این تاخیر در ثبت عکس واقعی باعث می شود که گرفتن یا نگرفتن عکس مورد نظر دچار ابهام شود .

بیشتر دوربین های دیجیتال غیر SLR، حتی زمانی که از بازترین دیافراگم آن ها استفاده کنیم ، عمق میدان بسیار زیادی ایجاد می کنند . ایجاد جلوه ی حرکت زوم در سرعت های شاتر پایین با این دوربین های دیجیتال غیر ممکن است زیرا این دوربین های دیجیتال با لنزهای زوم امکان زوم دستی را به شما نمی دهند – شما باید یک دکمه را فشار دهید و نگه دارید ومنتظر دوربین باشید که به فاصله ی کانونی مورد نظر برسید.

همان طور که قبلا هم گفته ام ، من زیاد طرفدار نشستن پشت کامپیوتر و کار کردن بر روی تصاویر نیستم . هنوز هم دوست دارم که پشت دوربین باشم و تلاش خود را برای کار کردن ، آن جا بکار ببرم : درون دوربین . من نگران این هستم که عکاسان مبتدی امروزی ، که از دوربین دیجیتال خود به رضایت فوری رسیده اند با وعده ی نرم افزارهای ویرایش تصویر که می گویند " اگر مشکلی است ایرادی ندارد ، می توان آن را رفع کرد" گول بخورند .

معنی این حرف این است که فقط عکس بگیر ، نگران هیچچیز نباش و سپس وقتی تصاویر را روی کامپیوتر منتقل کردید ، می توانید آن جا مشکلات عکس را بر طرف کنید . نور ساعات طلایی را در عکسی که در سر ظهر گرفته اید می خواهید ؟ مشکلی نیست ، می توانید رنگ های مورد نظر را در کامپیوتر اضافه کنید و چه کسی اهمیت می دهد که سایه های نور ساعت طلایی وجود ندارد ؟

می خواهید یک عکس کلوزآپ را بدون تجهیزات ماکرو بگیرید ؟ اشکالی ندارد ، می توانید در کامپیوتر با برش دادن سوژه را نزدیک کنید .

مانند هر فعالیت دیگری ، عکاسی باید لذت بخش و چالشی باشد . پاداش روبرو شدن با چالش های عکاسی برخورداری از لذت های آن است و نهایتا ، عکاسی که می داند وقتی پشت دوربین کار میکند ؛ چه اتفاقی دارد می افتد ، بیشترین منفعت را از پیشرفت های تکنولوژیکی سریع امروز خواهد برد .

ضمنا عیبی نیست که بدانیم پیاده سازی یک ایده یا مفهوم به کامپیوتر و نرم افزار های تصویر سازی نیاز دارد این نه تنها مجددا تمام فرایند عکاسی پشت دوربین را لذت بخش می سازد ، هر که می تواند دنیای بصری جدیدی از جذابیت های ممکن را پیش چشم شما باز کند.