اگر سوژه های یک نفر فقط به مناظر محدود شده باشند ، به مبارزه ی خلق ترکیب بندی موفق ف نسبتا آسان است . اما بیشتر ما موضوع سوژه های خود را فراتر از منظره انتخاب می کنیم و در نتیجه، حتی زمانی که هیچ خط افقی هم وجود ندارد ، باید بتوانیم بر چالش ترکیب بندی کامل فایق آییم. برای بعضی از عکاسان ، ترکیب بندی بدون خط افق معادل رانندگی با چشم بسته است اما باز هم راه حل آسان است .

 

بیشتر فروشگاه های سرگرمی وهنری ، ورق های پلاستیکی مخصوص حفاظت از عکس های کوچک یا کارت گواهینامه ی رانندگی و مانند آن دارند که با استفاده از مقداری چسب آن ها را به دو طرف کادر پرس می کنند.

 

چیزی که من به هنر جویان پیشنهاد می کنم این است که دو ورق از این پلاستیک ها را بدون این که چیزی بین آن ها بگذارید به هم بچسبانید. بعد با استفاده از یک ماژیک نازک ضد آب ( ترجیحا مشکی) دو خط با فاصله ی مساوی در راستاهای افقی و عمودی روی آن بکشید تا شبکه ی قانون یک سوم ها ایجاد شود . ( این خطوط را اگر قبل از چسباندن روی یکی از کارت ها بکشید و بعد آن ها را بچسبانید ، هیچ گاه پاک نمی شوند) .

 

اکنون شما یک ابزار جیبی بسیار مفید دارید که می توانید فورا از آن استفاده کنید.از میان شبکه ای که درست کرده اید به هر سوژه ای نگاه کنید – از نمای نزدیک تا پرتره ، ساختمان های دور ، یا چیزهای انتزاعی – تا بفهمید که هماهنگ ترین ترکیب بندی چیست. (البته لنزی که استفاده می کنید تعیین می کند که کارت را در چه فاصله ای از چشم تان نگاه دارید). بعد از چند ماه ، پس از این که از میان این شبکه به تمام سوژه هایتان نگاه کردید ، خواهید دید که دیگر نیازی به کارت ندارید – حتی وقتی که هیچ خط افقی وجود ندارد.